حاجی متن سال گذشته را با عنوان نشانی خیابان شهدا در سایتش گذاشته متنی که دغدغه تمام کسانی است که هنوز
به درد بی دردی مبتلا نشده اند حداقل کارشان این است که درد را می بینند آن را انعکاس می دهند تا شاید تلنگری ،توجهی در خواننده ای مثل من ایجاد شود . نه از آن جهت که دیگران واقعیات امروز جامعه را نمی بینند نه ، به دلیل آنکه دیدن خیلی ها همراه است با آفت عادی شدن و عادی بودن، آفتی که حساسیت را نسبت به رنگ باختن بسیاری از ارزشها از بین برده است و جامعه بدون حساسیت یا مرده یا در حال جان کندن است.در شهرها به نسبت کوچک بودن یا کلان شهر بودن آن شاهد رفتارهای مخالف ارزشهای اسلامی هستیم اما مگر نه اینکه رفتارهای ما از اعتقادات هایمان سرچشمه می گیرند اعتقاداتی که جدای از تلاش خود فرد برای کسب شناخت و معرفت نسبت به آنها و تثبیت شان در وجود خویش بستگی به عوامل دیگری نیز دارد عواملی از قبیل نحوه آموزش و تربیت خانواده که این آموزه ها چقدر با فرهنگ اسلامی مطابقت دارد ؟ و آیا اصولا مطابقت دارد یا نه؟ ، رفتار والدین با هم ، با دیگران ،در تضاد بودن آنچه در جامعه ای که بعضی ها این اعتقادات لعاب جسم و تنشان است با آنچه این نوجوان این جوان به عنوان ارزشهای اسلامی در مدرسه و دبیرستان و دانشگاه آموخته است.
حدود 2 سال پیش رهبر معظم انقلاب در دیدار با مسوولان وزارت ارشاد و اصحاب فرهنگ طرح مهندسی فرهنگی را اارائه دادند طرحی که گمان می رفت این اصحاب با کارهای کارشناسی خویش آن را ساخته و پرداخته و حداقل شیوه های جدیدی برای انتقال ارزشها و باورها با زبانی نو برای جوانان ،روشهای نوین مدیریت فرهنگی ، طرحهایی برای بخشیدن فضای معنوی بیشتر به جامعه ، باز تعریف مسائلی مثل زیبایی ،عشق ،لذت ،مد و... از منظر دین بخصوص برای جوانان که بیشتر درگیر آن هستند ؛ ارائه کنند که متاسفانه چنین که نشد هیچ کار به جایی رسید که رهبر عزیزمان فرمودند : بخش فرهنگ مظلوم مانده است .
چند روز پیش میلاد حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثنا بود ، برنامه ای با عنوان رضای رضوان از شبکه های مختلف سیما پخش شد برنامه ای به کارگردانی آقای مجید مجیدی ضبط شده در سال 84 که در بخشی از آن تماسهای تلفنی که از گوشه و کنار ایران به حرم مطهر برقرار می شد را نشان می داد و صدای زنها و مردانی که با اشک و حسی سرشار از محبت و علاقه از خدام می خواستند گوشی را به سمت حرم بگیرند و با آقای خویش نجوا کنند ، به این فکر می کردم با این علاقه فطری ایرانیان شیعه به اهل بیت علیهم السلام چرا از این پتانسیل برای پیشبرد اهداف طرح مهندسی فرهنگی استفاده نمی کنیم ؟ چرا به طور مقطعی در ایام ولادت ائمه اطهار علیهم السلام یا در ایام شهادتشان رنگ و بوی جامعه کمی بیشتر معنوی میشود؟ چرا فقط در محرم وصفر چرا فقط در نیمه شعبان؟ چرا باید چنین باشد؟به خیلی وبلاگ در ایام ولادت سر زدم خیلی ها تبریک گفته بودند ، از فضایل زیارت حضرت رضا علیه السلام نوشته بودند ، اما براستی باید زمانی تبریک گفت که رفتارهایمان ، تعاملاتمان در جامعه بوی امام رضا (ع) بدهد ، بوی امام زمان(عج) و بوی امام حسین (ع) بدهد
محسن داستان واقعی حاجی سالم مانده و به همین دلیل احساس می کند چقدر هواى اینجا آلوده است . چقدر تهوع آور است ، او حساسیت خویش را هنوز حفظ کرده ... اما یک رفتار محسن را نپسندیدم او منفعلانه رفتار می کند ( در اینجا نمی خواهم به شرایط امر به معروف بپردازم) لیکن درک کردن مشکل و درد به تنهای سودمند نیست باید تذکر داد باید اعتراض کرد که البته شیوه آن نیز باید کارشناسی شده باشد. مهم ترین کاری که باید صورت بگیرد این است که حساسیت زایی در تک تک افراد جامعه ایجاد شود وظیفه ای که بر عهده فرد فرد ماست و همه ما مسوولیم می توان با ایجاد گروهای خودجوش فرهنگی مردمی در مساجد و حسینیه ها و تکایا از خانواده ، اقوام ، دوستان ، ساکنین کوی و محله شروع کرد و با رفتار مطابق با ارزشهای اسلامی تاثیر گذاشت و در مرحله بعد حساسیت زایی کرد آری تا حساسیت به این هوای آلوده ایجاد نشود نیازی به درمان پیش نمی آید
طبیب عشق مسیحا دم است و مشفق لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند
http://www.hajhamid.com/archives/001052.php